iotok
WASZE KOMENTARZE:
Kołysanka o liczbach:
Rachuj. Dwie szklanki łyski później samice łysek liczą jaja w gnieździe. Rachuj. Małe dzieci do dziś mają problem ze zbiorem pustym. Rachuj. Nioski idą do wioski, by wyliczyć swoje wnioski przed kapłanem digitalizacji, który nie wrócił z wakacji i nie przyjmie deklaracji. Rachuj. By zapobiec wszak wariacji, skalkuluje szereg akcji, których nie pojmują w nacji, chodź w odpowiedzi mają „tak”. Ra – stwórca świata, a drugi człon też niewątpliwie z kreacją związany. Rachuj.
Liczby to sobie wymyśliliśmy. Stworzyliśmy definicje, zbiory, funkcje, twierdzenia, działania, warunki, analizy, liczby „pi" i "e". Wiemy jak obliczyć obwody, pola, powierzchnię, średnią ważoną. Ale i tak wciąż wydaje się, że nie ogarnęliśmy (my Ludzie) wszystkiego. Czyżby Tworzywo przerosło Twórcę?
Może świat liczb rozkręcony do nieskończoności sam rozwija się w nieskończony, samoistny sposób, a my (znów Ludzie) staramy się tylko w jakiś nieudolny sposób opisać coś, co żyje własnym życiem? Nieudolny ponieważ wszystko musi mieć dowód, logiczne wytłumaczenie lub choćby jakiś wyjątek potwierdzający regułę. Może liczby tylko grają (liczą) nam na nosie? Może w ich świecie nie ma żadnych reguł albo „brejkają wszystkie rule”?
My, na przekór, z liczb tworzymy reguły. Reguły spłaty kredytów, wartości PKB per capita, ilości wypijanej wódki, statystyki politycznej poprawności. Co gorsza wyciągamy z tego wnioski! Daleko idące wioski. Można statystycznie podać, ilu jest wariatów, nadprzyrodzenie mądrych, leworęcznych (10%). Kto mieści się w rozkładzie normalnym, ten ulegnie rozkładowi normalnemu! Jak powiedział pewien znawca: "Statystyka jest jak bikini – pokazuje dużo, ale nie pokazuje najważniejszego.".
Gdzie chcielibyśmy zajrzeć tej statystyce? Pod spódnicę – żeby zobaczyć tam coś w wielkiej skali: narodu, świata, galaktyki? Poznać prawdę? Przecież i tak ufamy tym wyliczeniom, modelom, schematom, choć komputery nadal liczą rozwinięcie liczby Pi i z dziesięciu cyfr tworzą nieskończony łańcuch.
Poznać prawdę? Nie da się. Ale jeśli już ktoś musi, to z pewnością będzie to Człowiek. Liczby – trudne, możliwe, że większość z nas ich nie rozumie (choć korepetytorzy zyski liczą świetnie), ale przynajmniej je wymyśliliśmy. My ludzie! Gatunek, motyla noga, wybrany. Większość zwierząt ma już tego po dziurki i w największych ogrodach koncentracyjnych świata niestrudzenie protestuje, wznosząc okrzyki w stylu: "Gatunkizm nie przejdzie!", "Precz ze specyzmem!".
Wściekłość antyspecystów jest tym bardziej uzasadniona, że wśród zwierząt znajdziemy wielu, naprawdę niezwykłych, matematyków. Słonie, gołębie, szympansy, kruki, pszczoły to przykłady pierwsze z brzegu.
A na brzegu łyski amerykańskie. Samice łysek liczą jaja w gnieździe. Liczą po ludzku. Liczą, bo chcą mieć pewność, że będą wysiadywać określoną liczbę jaj, niech będzie osiem. Mało tego, licząc, dzielą jaja w gnieździe na dwa zbiory: własne jaja i jaja obce. Bo musicie Państwo wiedzieć, że samice łysek czasem składają więcej niż osiem jaj. A nadwyżkę podrzucają sąsiadkom, licząc na to, że sąsiadki były w szkole raczej... humanistkami. Dwie szklanki łyski później: "W gnieździe są... jeden, dwa, trzy, cztery... jaja. Good job, jeszcze cztery i wysiadka. Czekaj, czekaj. To drugie z prawej wygląda podejrzanie. Ups, wypadki chodzą po jajach. W gnieździe są... jeden, dwa, trzy jaja. Moje jaja, jeszcze pięć..."
Albo takie pszczoły. Pszczoły rozumieją ideę zera i posługują się nią od milionów lat, człowiek raptem od kilku tysięcy. I to nie wszyscy. Starożytni Rzymianie i Grecy jakoś nie ogarnęli. Małe dzieci do dziś mają problem ze zbiorem pustym. A przecież "koncepcja zera stanowi podwaliny matematyki i zaawansowanej technologii". Efekt jest taki, że to my potrzebujemy pszczół, a nie odwrotnie. Pszczoły vs ludzie: do przerwy 1:0.
Człowiek nie wymyślił liczb. Człowiek wymyślił całki. Nie licząc się z nikim i całkiem niepotrzebnie.
Copyright © 2023 - All Rights Reserved - Biotok